Mezni Louka

Hoe rijk en machtig moet je zijn als je een stad kan bouwen met de naam van jouw moeder.  Maria Theresa viel deze eer te beurt, toen haar zoon keizer Jozef II, een stad liet bouwen in de achttiende eeuw naar het typische bouwmodel van Vauban. De stad bestaat uit een grote vesting: het woongedeelte en een kleine vesting: een gevangenis.  Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Gavrilo Princip hier twee jaar opgesloten, de moordenaar van Frans Ferdinand, wat het begin inluidde van de Eerste Wereldoorlog.  De nazi's besloten om van het woongedeelte een getto te maken en een doorvoerhaven naar de verschillende concentratiekampen.  De kleine vesting bleef een gevangenis met concentratiekampallures.

Er slopen twee onwaarheden in mijn blog gisteren.  Eén, we reserveerden wel nog voor een Engelstalige gidsbeurt nadat we lekker genoten hadden van de Tsjechische keuken in het plaatselijke restaurant op de camping.  Twee, we staan nog steeds op Tsjechische grond, maar wel op twee kilometer van de Duitse grens.  Morgen willen we nog één keer genieten van het natuurschoon dat Tsjechië te bieden heeft.

Om 12u30 startte onze rondleiding en we kregen in 68 minuten alle bezienswaardigheden van het kamp te zien.  De gids sprak goed begrijpbaar Engels, maar maakte er wel een blitzbezoek van.  Wij hadden het liever wat rustiger, zodat er wat meer tijd was om foto's te schieten.  Het was er wel heel kalm, een rust die nog meer opviel in de stad Terezin zelf.  We leken in het decor te wandelen van de film Alleen op de wereld.  Na de oorlog keerden de Tsjechen er terug om er te wonen, maar de stad straalt geen positiviteit uit.

Mijn GPS stuurde onze via smalle bergwegen richting Duitse grens.  Momenteel staan we op een povere, maar toeristisch kleine camping in Menzi Louka waar onze dagtocht morgen start.

Geen foto's vandaag door traag internet.