Mag ik eerst even reclame maken voor Au coeur du monde? De parking oprijden lukt nog net met 7m40, maar ik vrees dat langere campers (Stefaan) hun bocht niet zullen kunnen nemen. We schoven als eersten aan tafel nadat we vriendelijk door de gastvrouw werden ontvangen. We dachten dat er in dit boerengat weinig volk zou opdagen, maar een uur later zat het bijna vol. We schatten dat er toch zo'n veertig man/vrouw van de Frans-Vlaamse keuken wilde genieten. De Picon Bierre als opener was een perfecte start, de gesmolten kaas van le Mont d'Or met groentjes, hesp, frietjes en zelfgebakken brood (in de houtkachel stak nog een brood te rijzen) was heel lekker. Enkel voor ons toetje kozen we iets verschillends: Sabrina ging voor een fruitige sorbet, ik voor een Mont Noir met chocoladeijs. Het restaurant in een oude hoeve was ook heel authentiek.
Katrien haakte voor de wandeling af wegens pleisterwerken thuis. Johan en Nancy waren wel op het appel en draaien kwart voor elf de parking op van het kerkhof bij Godewaertsvelde waar we hadden afgesproken voor een knooppuntenwandeling naar de abdij van de trappisten op de Katsberg. Zoals vaak is het zoeken naar het eerste knooppunt het moeilijks, maar met de hulp van de app van Johan maakten we een mooie, maar frisse wandeling naar boven en beneden.
In Oes Nest sloten we de wandeling af bij een natje en een droogje. Tegen vier uur waren we terug thuis na een bezoekje aan mijn moeder.
Ik schreef het al vaker, Frans-Vlaanderen heeft ons hart gestolen. Deze week was niet anders. Jammer dat het zonnetje niet altijd van de partij was, maar we vonden veel warmte bij elkaar.
Meer foto's volgen later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten