Moen

Moen, een kleine dertig jaar geleden  verhuisde onze eerste caravan, een Belgische De Reu,  naar hier als tweede verblijf voor een gezin dat hun huis werd uit gezet door verbouwingswerken. Gisteren stonden we er met Oes Nest op de parking van bistro De Waterkant.  Het water stroomde door de Leie.  De nieuwe website campermeal.be was de reden waarom we deze zaak wilden steunen.  Door de covid-maatregelen zijn de restaurants nu gesloten.  De filosofie van campermeal bestaat erin dat je vooraf een maaltijd bestelt die dan aan jouw mobilhome wordt geleverd terwijl je op de parking staat van de zaak.  Het idee is niet nieuw, wij slapen reeds lang op parkings van eetgelegenheden, maar we eten dan wel binnen in de zaak.

We maakten een mooie fietstocht gemotiveerd door het zonnige weer van zaterdag met weinig wind.  Het werd een gevarieerde toer met weinig verkeer en langs verschillende waterwegen, met het kanaal Kortrijk - Bossuit als sluitstuk.  Halfweg werd de thermos bovengehaald met de rest van de warme chocomelk van gisterenavond, toen we klaaskoeken gingen eten bij mijn ma.

Rond 6 uur werden onze borden opgehaald door de gastheer die ons reeds rond 13u30 vriendelijk onthaald had, terwijl hij in werkkledij uitbreidingswerken aan de tuin aan het uitvoeren was, samen met twee professionele tuinaannemers.  We hadden twee echte borden opgeborgen deze morgen, want plastieken borden vonden we toch maar niets voor een take away.  Een half uur later werden onze warme borden aangeleverd gedresseerd met twee flinke tongen (vis!) met ernaast boontjes op een bedje van peterseliepuree.  Onze fles witte wijn maakte het geheel af.  We hadden niet voor het goedkoopste menu gekozen, de plaatselijke horeca mag gesteund worden, vinden wij.

De avond werd afgesloten met één van de laatste journaals van Martientje Tanghe en later op de avond, de Valhalla murders, geen topper, maar je wilt nu eenmaal weten hoe het afloopt.  Sabrina had haar bed reeds opgezocht met haar e-boek, maar tegen half tien was ze volledig onder haar donsdeken verdwenen.

Vandaag stond een wandeling op het programma. We hadden gelukkig de fietstocht verschoven naar gisteren, want het was een grijze mistige bedoening vandaag.  Maar dat maakte er de wandeling niet minder mooi op.  Eens te meer ervaarden we dat de streek van Zwevegem/Avelgem met zijn vele kerkwegels steeds aangenaam is om te bezoeken.  Vroeger waren we reeds gecharmeerd geweest door de Bevergemroute. We ontdekten vandaag dat er een gelijknamige fietsroute is, die vertrekt aan de oude elektriciteitscentrale Transfo in Zwevegem.

Om 13u35 waren we terug thuis, 't was een korte, maar krachtige uitstap.  Op naar volgende week.