Vrijdagnamiddag was wel mijn vrije middag, maar ik werd uitgenodigd om in mijn fotoclub, mijn reeks over Denemarken te projecteren. Er waren meer dan dertig kijkers die achteraf graag nog even aan mijn mouw wilden trekken, maar ik was onmiddellijk rebedebie, want Oes Nest stond te trappelen om te vertrekken na twee maanden inactiviteit, een record die ik niet graag opnieuw wil verbreken.
Een wandeling zat er voor vandaag (vrijdag) niet meer in, want het was rond 19u dat we een plaatsje vonden langs een landweg. De parking die ik had uitgekozen aan het veerpont van Schelle stond vol met restaurantbezoekers. Op Google Maps was hier bij de voorbereiding, maar één auto te zien.
Mijn vrouwtje had opnieuw onze wandelkaarten gefilterd op de streek en bleek dat er wandeling bij zat die passeerde langs Oes Nest. Zaterdag was het weer beter dan voorspeld en na een verkwikkende nachtrust en een lekker ontbijt van klaaskoeken en zelfgebakken brood, trokken we onze wandelschoenen aan voor een tocht van veertien kilometer in de streek van Boom. Psychiater Dirk de Wachter is van deze streek afkomstig en ik herinnerde me een interview bij Friedl waarin hij zei dat de streek neerslachtigheid uitstraalt. Daarom dat het blijkbaar het grootste aantal zelfdodingen van Vlaanderen kent. We konden ons in die uitspraak terugvinden, want het landschap is doorspekt met oude fabrieken, storende elementen als afsluitingen en hoogspanningpylonen. We maakten mooiere wandelingen, maar we lieten het niet aan ons hart komen. De avond werd afgesloten met lasagne, groot in kwaliteit - klein in prijs, en de laatste twee afleveringen van Rellik, een titel die je kan omdraaien, zodat je de sfeer van de reeks beter begrijpt.
Zondag verplaatsten we Oes Nest van het zwembad in Bornem, waar je kan lozen, naar de wellness Asanti in Dentergem. We zullen ons quotum van twee keer wellnessen per jaar niet meer halen, maar het deed opnieuw deugd om een dagje te relaxen in de verschillende sauna's die deze zaak rijk is. Het was blijkbaar ook een uitstekend medicijn voor mijn zware verkoudheid, want na twee nachtjes hoesten, bleek die hoest deze nacht verdwenen.
Als slaapplaats is de parking van Asanti minder geschikt, want je staat tussen de ring rond Gent en de E17 zodat je de hele nacht banden over de tarmac hoort zoemen. Niet dat we een slapeloze nacht hadden, maar je wordt wel enkele keren wakker om vast te stellen dat het verkeer nooit meer slaapt.
Na het weerbericht van deze morgen, besloten we terug te keren naar huis om daar onze literatuur tot ons te nemen. De wandeling in de Kalkense meersen zal voor een andere keer zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten