Krakau

Krakau in Polen is wat ver om te doen met Oes Nest, zeker in een herfstvakantie. Daarom deden we deze citytrip met het vliegtuig samen met een bevriend koppel.

Zaterdag 28 oktober

4 uur opstaan is vroeg, maar de wetenschap dat we de volgende nacht een uur langer mogen slapen en dat we dit doen om ons vliegtuig naar München te halen, zorgt ervoor dat we dit zonder problemen doen.  Een uur later worden we opgepikt door Filip en Kaat die reeds een parkeerplaats gereserveerd hadden op discountparking 1 van Brucargo nabij Zaventem.  Filip was even de weg kwijt, maar herstelde zijn fout snel, zodat we nog rustig de tijd hadden om te genieten van een koffie in de luchthaven voordat we in”scheepten”.  Met enige vertraging vertrok onze Airbus A320 richting München, waar we de overstap moesten maken naar een kleinere A319 die ons naar Krakau bracht.  Het overstappen was eventjes spannend omdat ik blijkbaar de enige was die had gezien dat we poort G23 nodig hadden, maar gedurende een korte metro- en busrit zagen we deze informatie niet meer, zodat ik toch twijfelde.  Sabrina moest snel haar oordeel bijstellen dat München geen zo’n grote luchthaven was.  

We vlogen met Lufthansa en werden twee keer getrakteerd op een calorierijke koek en een sandwich, die ik kon doorspoelen met een kwaliteitsbier from Germany.

In Krakau spoorden we zo’n twintig minuten met de trein naar het centrum van Krakau.  Het temperatuurverschil met Vlaanderen was groter dan verwacht en Krakau werd gezegend met motregen.

De kennismaking met hotel Alexander viel zeer goed mee.  De kamers waren proper en ruim.  Aan de balie reserveerden we onze tickets en vervoer naar de zoutmijnen van Wieliczka en het bezoek aan Auschwitz en Birkenau.  Individueel kon dit niet meer, hoewel een collega dit had aangeraden, maar via het hotel was het geen probleem.

Na een wandeling door de oude stad, bezochten we het interessante ondergrondse museum Rynek, waar je door het oude Krakau wandelt dat begin 2000 werd blootgelegd tijdens de heraanleg van het plein.  Je krijgt er ook een vijftal video’s te zien die de geschiedenis van de stad in beeld en klank verduidelijken.

We sloten de avond af in het restaurant  U Babci Maliny of vertaald Bij Moeder Maliny, een eetgelegenheid waar de keuken nog smaakt naar het communistisch verleden.

Op onze kamer werd de eerste dag positief geëvalueerd met een paar biertjes uit de plaatselijke nachtwinkel.

Zondag 29 oktober

Tijdens het ontbijt kreeg ik een bericht op mijn telefoon dat er noodweer werd voorspeld in Krakau.  Bij onze voorbereiding wisten we dat het vandaag een natte dag zou worden, zodat we kozen om de zoutmijnen te bezoeken waar we van de regen minder last zouden hebben.  

Na een heel uitgebreid ontbijt vertrokken we om 8u40 naar Plac Szczepański waar een Mercedesbusje met 8 passagiers ons door de gietende regen naar de zoutmijnen bracht, zo’n kwartier rijden. Voor we onder de grond doken, maakten we kennis met hevige rukwinden die een tent voor bezoekers bijna de lucht in joeg.

In een groep van 25 personen en voorzien van draadloze oortjes om onze vrouwelijke gids goed te horen, daalden we via tientallen trappen naar beneden.  Vanaf de 16de eeuw werd hier op industriële schaal zout ontgonnen dat de bijnaam het witte goud kreeg, omdat het zo kostbaar was.  Tijdens de zomer komen hier tot 9000 bezoekers over de vloer.  Vandaag was het iets minder druk, maar het is toch een commercieel gedoe waarbij er weinig tijd is om alles rustig te bekijken.  De gids jaagt je door de verschillende kamers met de verontschuldiging dat we plaats moeten maken voor de volgende groep.  In de mijn zijn zelfs een drietal kapellen uit het zout uitgehouwen.  Van de paar honderd kilometer mijngangen bezoeken toeristen slechts  3,5 km, maar het parcours is wel de moeite en de 150 zloties per persoon waard.  Gelukkig bracht een lift je van 130 meter onder de grond terug naar boven.

In bistro Charlotte, een oude bakkerij, aten we in het gezelschap van allemaal jongeren een kleinigheid om onze honger te stillen.   Daarna maakten we, vechtend met de hevige wind, onze wandeling af door de oude stad, die we gisteren gestart waren.  Op de Wawelberg konden we gratis een deel van de kathedraal bezoeken, maar we kochten geen tickets voor het kasteel.  De afvalbakken langs onze route staken vol paraplu's die de strijd met de wind verloren hadden.  In een chique restaurant genoten we van een lekkere koffie.  We waren aangenaam verrast dat je in elk restaurant zonder problemen een koffie kan bestellen zonder dat je een maaltijd nuttigt.

Toen we door het park wandelden, op weg naar ons hotel, werd onze weg gedwarsboomd door een ontwortelde boom die blijkbaar deze morgen tegen de vlakte was gegaan.

We hadden gisteren reeds gereserveerd in een restaurantje nabij de overgebleven vestingmuur.  In de kelder genoten Kaat en Sabrina van een gigantische brochette, Filip koos voor ribbetjes.  Ik kreeg een grote lap schnitzel op mijn bord, aangevuld met een stevige portie koude groenten.   

In een muziekcafé sloten we dag af in het gezelschap van Elvis Costello die de hele avond door de luidsprekers schalde.  

Om 23u kropen we onder ons dekbed, na een deugddoende douche.  Sabrina had die voor het avondeten reeds genomen.

Maandag 30 oktober

We stonden om 6u40 op, zodat we tegen het openingsuur van het restaurant in ‘t hotel om 7 uur konden ontbijten.  Om 7u55 werden we terug op Plac Szczepański verwacht.  We waren de laatste van de 18 toeristen die in het busje kropen.  Auschwitz ligt op 65 km van Krakau, goed voor een busrit van 75 minuten.  Onderweg werden we getrakteerd met een half uur durende documentaire over de bevrijding door Russische soldaten van Auschwitz.  De toon was meteen gezet voor vandaag, of beter niet gezet, want na de film bleef het vijf minuten muisstil op de bus.  Voor we onder de wereldbekende poort met het opschrift Arbeit macht frei wandelden, kregen we opnieuw een bakje met bijhorende koptelefoon waarin we onze gidse twee uur volgden in Auschwitz of Oświęcim zoals dit in het Pools wordt genoemd, want Auschwitz is de Duitse benaming.  De gidsbeurt gaat snel vooruit, maar je krijgt wel veel interessante info die je anders niet zou krijgen.  Na het bezoek kregen we een kwartiertje de tijd om een deel van ons lunchpakket te nuttigen dat we in ons hotel hadden gekocht.  Daarna trokken we met onze bus naar Birkenau dat 3,5 km verder ligt.  Daar stond onze gidse opnieuw onze groep op te wachten en werd het kamp grotendeels buiten verder verkend.  Auschwitz en Birkenau laten natuurlijk een stempel op onze ziel na, maar we waren minder emotioneel dan tijdens ons bezoek aan Natzweiler/Struthof (eigen reportage).  Waarschijnlijk zat daar de snelheid van het bezoek voor iets tussen.  Op de terugweg sliep bijna iedereen op de bus.  

Van het bezoek onthield ik vooral volgende info:

Van de 11 miljoen joden in bezet Duits gebied, bleven er na de bevrijding slechts anderhalf miljoen over.  Per dag werden in Birkenau tot 2000 gevangen vergast, veel vrouwen en kinderen onmiddellijk bij aankomst in het kamp.  In Auschwitz had je drie soorten cellen.  Je had cellen waar je als gevangene enkel kon rechtstaan.  Je werd met vier opgesloten in een cel van een kleine vierkante meter.  Je had cellen waar de gevangenen werden uitgehongerd tot der dood en ten slotte waren er cellen waar gevangenen tot waanzin werden gedreven in een kleine pikdonkere kamer.

Sabrina werd jammer genoeg wagen- of busziek en haalde het einde niet zonder dat ze moest overgeven.  

In het café Camelot spoelden we met een koffie en thee onze emoties door, maar Sabrina hield het voor bekeken en bleef ‘s avonds in het hotel, zodat ik met Filip en Kaat de Black Duck opzocht voor ons avondmaal.

Dinsdag 31 oktober

Tussen 1941 en 1943 werden de 68 000 Joden van Krakau verzameld in een getto.  Tot op vandaag is er een Joodse wijk, maar tijdens de wandeling vonden we weinig Joodse sporen terug op enkele synagogen na, die zelden nog een functie als Joods gebedshuis hadden.  In het fotomuseum Galicia  werd de teloorgang van het Jodendom mooi geïllustreerd aan de hand van tientallen foto’s.

Op de plac Nowy kochten we voor 10 zloties (zo’n € 2,5) een gigantisch broodje waar we bijna onze mond aan scheurden.  Sabrina was er intussen gelukkig weer bijna bovenop.

Om 16u haalden we onze koffers op die we in het hotel mochten achterlaten op een beveiligde plaats en zetten koers naar de luchthaven van Krakau.  We hadden meer dan twee uur, want ons vliegtuig richting Frankfurt vertrok om 18u20.  Vreemd genoeg was er slechts om het uur een trein naar de luchthaven en die vertrok pas om 17u05.  Bij aankomst in de luchthaven vroegen we aan de balie van Lufthansa onze border papieren op, maar ik was de enige die deze kreeg.  Het vliegtuig was blijkbaar overboekt en Sabrina, Filip en Kaat zouden pas bij het afgeven van een voorlopig document te horen krijgen of ze nog mee konden met het vliegtuig.  Dit bleek gelukkig het geval te zijn, maar leuk was anders.  Blijkbaar gebeurt overboeken van een vliegtuig regelmatig bij de meeste luchtvaartmaatschappijen.

In Frankfurt moesten we overstappen van een A319 naar een grotere A320 die deze keer slechts voor de helft gevuld was.  Om 22u30 landden we veilig op de tarmac van Zaventem.  Een gratis shuttlebus bracht ons naar de discountparking waar de wagen van Filip en Kaat op ons stond te wachten.  Gelukkig moest ik niet alleen naar huis rijden, zoals we eventjes gevreesd hadden.

Het was onze eerste citytrip met vrienden en hopelijk niet de enige, want we hebben genoten van elkaars gezelschap.  

Een uitgebreide verzameling foto's kan je HIER bekijken.