Eben Emael

Rond half zes loeide Bella mij wakker en het bleef bij hazeslaapjes voor we rond tien voor acht opstonden. We hadden online een bezoek gepland aan het fort van Eben Emael er moest nog zo'n 106 km gereden worden. Ik wilde gisteren niet in één keer doorrijden, omdat vandaag zo de leefbatterijen opnieuw konden bijladen.  Als er geen zon is, moet je op alternatieve manieren zorgen dat er voldoende stroom is in Oes Nest.

Graag trakteer ik je vandaag op een lesje geschiedenis, ook al is het kerstvakantie.  Het fort van Eben Emael werd gebouwd tussen 1932 en 1935 toen het nationaal socialisme van Hitler het niet meer zo nauw nam met de gemaakte afspraken na de Eerste Wereldoorlog.  België had het fort liever niet gebouwd om financiële redenen, maar toen men toch aan de bouw begon, was het de bedoeling om er een oninneembaar fort van te maken. Het werd gebouwd in de zachte mergelgrond van de Sint-Pietersberg.  Het bestaat uit drie niveaus verbonden met trappen en gangen die alles samen zo'n vijf kilometer beslaan.  De kazerne bood plaats aan 1200 soldaten en op het bovenplateau bevonden zich 17 gevechtsposten op een totale oppervlakte van 75 ha.  In totaal waren er 30 kanonnen die meer dan 2000 kg aan granaten per minuut konden afvuren.  Op 10 mei 1940 werd dit fort door 87 paracommando's van het Duits leger in ongeveer een half uur geneutraliseerd.  De speciaal hiervoor getrainde commando's arriveerden met zweefvliegtuigen, die aan de grens met België vanuit Duitsland werden losgelaten en in een totale verrassing landden midden het fortcomplex.  De soldaten hadden een nieuw wapen mee: de holle lading, explosieven van 12,5 en 50 kg.  Deze nieuwe explosieven ontwikkelden een explosie die geconcentreerd werd op één punt en een warme ontwikkelden van zo'n 2800 graden.  Daarmee geraakten ze door staal van meer dan 10 cm en beton van 3,5 meter dik.  Onze soldaten hadden geen schijn van kans toen al deze explosieven binnen vijf minuten tot ontploffing werden gebracht.  Wie meer info wenst te lezen over het fort van Eben Emael, want er valt nog zoveel meer te schrijven, kan terecht bij wikipedia, maar het bezoek was meer dan de moeite waard en coranaproof.  

In de namiddag maakten we nog een korte wandeling boven het complex tot aan het Albertkanaal en de Maas die het fort moest beschermen tegen een Duitse inval.  Gelukkig konden we dit zonder regen doen, maar de ondergrond bleef slijkerig en glibberig.

We staan nu bijna moederziel alleen op de parking van het fort.  Bella maakt zich langzaam uit de voeten.  Hopelijk kunnen we rond zeven uur de antenne recht zetten om het nieuws mee te pikken.  Een kaasfondue wordt ons avondmaal. 

 Foto's