Back to the future. Vandaag een schitterende lentewandeling gemaakt. Yes, we hebben de coronawinter overleefd. Was de fietstocht van gisteren geen hoogvlieger, we voelden ons vandaag als albatrossen die over het prachtige landschap zweefden met prachtige herfstkleuren, gigantische vierkantshoeven en veel kapelletjes. Enig minpuntje: de stilte werd af en toe verstoord door een Agusta-helikopter die ons blijkbaar als target had gespot tijdens zijn oefening vandaag. Een straaljager toonde ook eventjes zijn kunstjes met veel lawaai, om daarna terug te verdwijnen naar het miltaire vliegveld even verderop. De vijftien kilometer waren voor Sabrina vandaag geen probleem. Haar perfecte nachtrust zal hier ook mee te maken hebben.
Grez-Doiceau, verre kimmen betitelt Pasar deze wandeling. Bossut met zijn slank torentje deed ons een whatappje sturen naar Geert omdat we in Bossuyt bij de waterpompcentrale aldaar een lekker streekbiertje dronken. Het dorpspleintje van Nodebais met zijn platanen, waterpartij en petanqueveld doet je dagdromen van een Frans dorp. Maar Nodebais is blijkbaar ook een kunstenaarsdorp aan de vele werken te zien in en rond de huizen. De kapel Gosin met zijn prachtige faiences is zeker ook een stop waard.
We staan momenteel op de parking bij de abdij/versterkte hoeve van la Ramée. In de achteruitkijkspiegel kreeg ik nog een mooie zonsondergang te zien die de omgeving dompelde in het gouden uur, een bekend begrip voor fotografen. Straks staat een kaasfondue op tafel. Benieuwd of die zal kunnen tippen aan de heerlijke quiche van gisteren.
Morgen mogen we Oes nen bubbel laten staan voor de geplande fietstocht. Sportief zijn we goed bezig deze herfstvakantie, we mogen ons daarna eens laten gaan zeker?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten