Orcq

Mork and Mindy, deze namen schoten mij te binnen toen ik Orcq ingaf in mijn GPS vrijdagmiddag. Orcq is een deelgemeente van Doornik en de locatie waar een boer twee jaar geleden een mooie camperplaats heeft aangelegd met zes mooi afgescheiden plaatsen plus een weide waar nog een aantal campers kunnen overnachten.  

We hadden er afgesproken met de detergent van ons koor.  Hein en Griet genieten net als wij ten volle van hun verblijf op vier wielen.  We hadden al vaak geopperd om er eens samen op uit te trekken, dit weekend kwam het er eindelijk van.

Vrijdagnamiddag werd rustig ingevuld met bijpraten en de avond werd afgesloten met een bbq wegens een misverstand.  Hein en Griet dachten dat we 's avonds in Doornik zouden restauranteren en hadden enkel vlees mee voor een geplande bbq zaterdag.  Maar door de bbq te wisselen van dag maakten we er toch een gezellige avond van buiten, op anderhalve meter van elkaar. 

Zaterdag vertrokken we even na enen voor een kleine fietstocht.  Griet had op een vorige uitstap haar voet gebroken en het was nog wat gissen of het zou lukken met de fiets.  Maar de tweeëntwintig kilometer vormden geen probleem en we zaten al snel in een schuchter zonnetje op een terrasje op de markt van één van de oudste steden van ons land.  We werden er nogmaals mee geconfronteerd dat sommige jongeren zich van de coronaregels weinig aantrekken.  Ze sloegen de opmerking van de kelner in de wind en schoven toch naarstig stoeltjes bij de vier die er stonden. Een hand geven gebeurde lachend met het vuistje, om daarna mekaar te omhelzen. 

Het verhaal van de twee broden en tien vissen indachtig, serveerden we onszelf 's avonds een driegangenmenu met quiche als voorgerecht, een heerlijk wokschotel als hoofdgerecht en de keuze tussen tiramisu en chocomouse als dessert.  Hein en Griet hadden op de terugweg nog snel mondvoorraad gekocht in de Intermarché van Orcq.  Terwijl we buiten aan tafel zaten, werden we nog vergast met een luchtballon die reclame maakte voor het bier dat bij ons op tafel stond: Wolf uit Aarschot.  Het begon gelukkig pas wat te regenen als we rond negen uur ons terugtrokken in onze campers.

De fietstocht van zaterdag leek de eerste drie kilometers op een veldrit door de modder.  Daarom vertrokken we vandaag de andere kant uit op hoop van zegen.  Maar ook die kant was redelijk modderig, zodat onze fietsen momenteel twee kilo zwaarder zijn door de modder die eraan hangt.  Sabrina had gekozen voor een tocht die de kleuren van de herfst in de verf moesten zetten.  Het werden 45 km langsheen het grootste marktplein in gras van België, de oudste menhir van België en vele boomkwekerijen.  Het groen van het woud van Howardries veranderde schuchter in de typische herfstkleuren.  Eén keer moesten we schuilen voor de regen in de nis van één van de vele vierkantshoeven die deze streek rijk is.  Vanaf drie uur volgde ik de Ronde van Vlaanderen op mijn telefoon, eerst via de radio, daarna via vrt nu.  De laatste tien kilometer kon ik nog mee beleven op de TV van Oes Nest.  

We sloten het toffe weekend af met een eerste en laatste biertje van de dag. Na lozen van grijs water en toilet stonden we na 50 minuten terug thuis.