De elektrische boot lag aangemeerd op het Lac de Chaillexon, waar 's winters soms tot 7000 schaatsers van het ijs genieten. We vaarden de Doubs af met links van de rivier Frankrijk en rechts Zwitserland. De Doubs vormt voor 40 kilometer de grens tussen deze twee landen. Na een half uurtje varen, moesten we nog zo'n 700 meter te voet om de Saut du Doubs te bewonderen vanaf drie belvedères: twee op Franse bodem en één in Zwitserland. We hadden het vermoeden dat Lisa uit de TV-reeks GR5 hier van de radar verdween. Thuis zoek ik het desbetreffende fragment nog eens op. Onze kapitein bracht ons netjes terug na de afvaart die z'n twaalf euro pp wel waard was.
Bij de voorbereiding had ik le Cirque de Consolation vastgepind op mijn kaart, maar Google moet je blijkbaar niet altijd geloven, want de wandeling ernaar toe via Google Maps leidde ons naar nergens. Gelukkig maakte de terugkeer via een bospad het klimmen toch de moeite waard. We ontdekten opnieuw een prachtig stukje natuur langs de oevers van de Lançot. Wie van wandelen houdt, vindt beslist zijn gading in de Jura. Overal ontdek je kaarten met wandeltochten op je pad. Het klooster gewijd aan Maria van de troost (consolation) was een oord van rust en gebed, wij genoten vooral van het eerste.
Mijn cirque kreeg ik toch te zien, maar met behulp van Oes Nest die ons naar Rochers du Prêtre bracht. Ook hier was spaarzaam omgesprongen met de borden ernaar toe, maar we weten ondertussen als je geen bord ziet, het rechtdoor is. Oh ja, de wegenwerken met de déviation van gisteren waren voorbij. Via een nieuwe asfaltlaag, ervaarden we hoe kort de route gisteren eigenlijk had moeten zijn.
In Valdahon deden we inkopen in de Leclerq. We kochten er onder andere een blok Comté van één jaar oud (Rudi!) Ik gooide de dieseltank ook nog eens vol, zodat Luxemburg geen probleem mag worden.
Op Parc4Night had ik een aanrader gevonden voor vannacht. Een magnifiek uitzicht kregen we op de GPS-coördinaten niet te zien, wel een quadbestuurder die ons een betere locatie kon aanbieden. We volgden hem gedurende zo'n 10 kilometer, maar zijn voorstel was in de bossen en na een hartelijke bedanking en even wachten, reden we naar een nieuwe camperplek die ik had gevonden, naast een kerkje met kerkhof. Hier voelden we ons wel op ons gemak en we staan moederziel alleen. Gelukkig hebben we elkaar ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten