Vrijdagmiddag lieten we Oes Nest achter voor de basisschool van Merendree, een deelgemeente van Deinze, waar we de kinderen nog net de school zagen verlaten, de meesten waarschijnlijk voor vijf weken, surrealisme ten top als je zelf in het onderwijs staat. Op de website van de toeristische dienst van Oost-Vlaanderen, had ik één van de vijf mooiste wandelingen uitgekozen: de Oude Kalevallei wandeling, een wandeling die uit twee lussen bestaat, de lus die in Vlinderhoute start is voor een latere datum. Met mijn pijnlijke knie (man, wat word ik oud) was zeven kilometer voldoende.
Ik vermoed dat de wandeling niet tot één van de mooiste verkozen werd na een periode van overvloedige regen, want voor ons bestond de wandeling vaak uit modderploeteren, voor de zoveelste keer deze winter. Maar mijn wandelschoenen van den Aldi van €24 zijn water- en modderdicht, dat werd nu voldoende getest.
's Avonds zakten we af naar de Bourgoyen. De sportaccommodatie was door de crisis ook gesloten, zodat er weinig auto's geparkeerd stonden.
De volgende morgen reden we door naar parking 1 van het provinciaal domein Puyenbroek, waar campers enkel welkom zijn tot sluitingstijd van het domein. De fietsroute met knooppunten plukte ik bij Reisroutes, maar de 35 km werden er uiteindelijk 55, deels omdat we verkeerd reden, deels door een omleiding en deels omdat de knooppunten niet altijd klopten. Frank Deboosere voorspelde bij de Weekwatchers weinig wind, maar daar merkten we jammer genoeg niet veel van. Gelukkig konden we rekenen op 250 Watt onder ons gat.
's Avonds zakten we nog af naar Gentbrugge voor een bezoek aan Ayco, dochter en vriend. Er werden geen handjes en kusjes uitgewisseld en Sabrina verloor even haar zelfbeheersing, toen ze Ayco haar vinger liet pakken aan de eettafel.
Tegen tienen waren we terug thuis. Er was weinig verkeer onderweg, het leek of we in het decor van een film reden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten