Veurne

Investeringen moeten opbrengen.  Omdat spaarboekjes tegenwoordig niets meer opbrengen, investeerden wij in roerend goed, wat vandaag weer een leuke dag opleverde.  De camperplaats zou blijkbaar verdwenen zijn aan de jachthaven van Veurne, onze 735 cm raken we er toch niet kwijt.  Daarom kozen we voor de parking van het sportpark vernoemd naar onze bekendste Nederlandstalige zanger, afkomstig uit Veurne.  Het is er bij het binnenrijden even laveren tussen de betonblokken, maar het lukt wel voor een camper.
Na ons gesetteld te hebben, trokken we te voet nog even naar het centrum van Veurne om er de kerstsfeer op te snuiven (gezonder dan cocaïne).  We hadden reeds thuis over de middag warm gegeten, het avondeten bestond uit het klassieke brood en toespijs.  Na het nieuws lazen we nog wat met onze e-reader om de avond af te sluiten met de finale van Belgiums Got Talent met een verrassende winnaar.
Zaterdag zou de mooiste weerdag van het weekend worden, maar dat viel eigenlijk wat tegen.  Maar dat schrikte ons niet af om te Duinlopen in de Panne, een wandeling van tien kilometer met toevallig dezelfde naam.  Halfweg warmden we ons op aan een lekkere kom uiensoep ergens op de dijk.  De meeste brasseries/restaurants waren dicht, volgens Sabrina omdat ze geen horecapersoneel meer vinden in deze tijd van het jaar.
Na de wandeling zakten we af naar het museum Ten Duinen, waar ik met mijn lerarenkaart gratis binnen mocht.  We betaalden elk nog € 3 voor een virtual reality-ervaring waarbij we met een VIVE op onze neus een rondleiding kregen doorheen de abdij Ten Duinen met vader Crabbe, de toenmalige abt in de Middeleeuwen.  Het museum biedt ook een mooie kijk op het leven in en rond de abdij, waarvan de restanten niet konden bezocht worden wegens de stormschade van enkele weken terug.  We kregen wel een gratis ticket om terug te komen voor april 2020. 
We keerden daarna terug aan de zijde van Will Tura.  Het is hier rustig staan en we weten ondertussen dat de betonblokken ons niet tegen houden.  Vanavond staan kaashoorntjes op de menukaart, aangevuld met veldsla en een restje puree.  Vaak spelen we ons eigen to-good-to-go.
Wat morgen brengt, weten we nog niet.  Ik heb een wandeling langs de de restanten van Vauban in Veurne, maar we zien wel of de regen hier spelbreker zal spelen of niet.

Ondertussen zijn we 17 uur later en heeft de regen de parking van de Will omgetoverd tot een openluchtzwembad.  Shame on you, de aannemer die deze parking heeft aangelegd.  We stellen de stadswandeling in Veurne uit tot een volgend bezoek.  De batterijindicator geeft nog 11% aan, wat op zich ook al een reden is om huiswaarts te keren.  De volgende keer zorg ik ervoor dat de leefbatterijen volgeladen zijn als we vertrekken.  In deze tijd van het jaar moet je weinig rekenen op het zonnepaneel.