Het weekend van 15, 16 en 17 juni, stond al een tijdje in onze agenda's aangekruist voor een cycling diner in Lier. Onze agenda's, dat zijn die van mijn broer en ik.
Vrijdagmorgen kreeg ik tijdens een overleg in Brugge, een verontrustend telefoontje van mijn broer dat het persoonlijk alarm van mijn moeder goed werkt. Ma was gevallen en had via haar noodknop om assistentie gevraagd. Bleek dat ze een bijzonder lelijke wonde aan het been had na een kwalijke val, zodat ze met de ziekenwagen werd afgevoerd. Ik dacht toen niet meer aan ons weekend, maar dat was buiten ons moeder gerekend. Toen ik op de middag nog snel de situatie ging opnemen, zat ons moeder in de zetel en het eerste wat ze zei tot mijn broer en mij was: "Ge kunt maar zien dat ge jullie weekend door laat gaan, ik trek mijn plan wel." We belden onze kinderen op met de vraag om elk in de loop van het weekend hun oma te bezoeken, wat absoluut geen probleem was.
Sabrina moest werken tot 15 u. Het was dus half vier toen ik onder begeleiding van Waze onze woonwijk uitreed. Waze gaf aan over Brussel te rijden en dat onze aankomsttijd in Lier 17u30 bedroeg. Voor het vertrek stuurde ik nog snel een sms-je naar mijn broer dat wij vermoedelijk rond 18 u op de parkeerplaats nabij het cultureel centrum van Lier zouden aankomen. Ik kreeg onmiddellijk een sms-je terug dat hij zich ter hoogte van Aalter bevond.
Mijn voorspelling was goed ingeschat, want vijf voor zes vond ik nog een plaatsje voor het jeugdcentrum de Moeve, maar van de mobilhome van mijn broer was geen spoor te bekennen. Bleek dat hij de route via Antwerpen had gekozen en stond aan te schuiven voor de Kennedytunnel. Wij hadden zo nog drie kwartier de tijd om wat te lezen (en te pré-aperitieven).
Rond kwart voor zeven kon broere zijn Trekvogel naast Oes Nest parkeren. De avond sloten we af met twee glazen gin en de stoeltjes op het gras achter onze campers.
Mijn broer en schoonzus zijn niet alleen trek-, maar ook vroege vogels. We hadden zaterdagmorgen afgesproken om 9 u. Wij haalden dat net niet, maar broere was reeds een goed uur fris en monter bezig in en rond zijn camper. Rond tien uur konden we starten met ons cycling dinner nadat we ons hadden ingeschreven en betaald in het stadhuis van Lier. We kregen eerst een lekker ontbijt aangeboden in het Moment, hoewel we eerst het Elzenhof hadden uitgekozen, maar de kok was gevallen en daardoor niet opgedaagd die morgen. We werden verwend met allerlei kleine broodjes, een omeletje, een halve sinaasappel en vers sinaasappelsap. Jammer genoeg werd de koffie te vroeg opgediend, zodat die lauw was toen we ons ontbijt kregen.
Er was bewolkt weer voorspeld, maar reeds tijdens het ontbijt demonstreerde de zon hier niet altijd mee akkoord te gaan. We kregen tijdens onze tocht van zo'n 51 km regelmatig de zon te zien, maar op weg naar Mechelen, kregen we ook af te rekenen met flink wat wind.
Op het kruispunt van de Dijle, de Ruppel en de Nete kregen we in de 3Ri4en, een kop lekkere verse tomatensoep. Die spoelden we door met een drankje voor we verder fietsen naar Mechelen. In het Vrijbroekpark aldaar kregen we onze hoofdmaaltijd: de dames hadden gekozen voor vis, de broers voor varkenswangetjes. We waren beiden tevreden met onze keuze.
We verloren nabij knoppunt 57 even de weg en ik daarbij ook mijn bonnetje voor het dessert. De weg vonden we terug door terug te keren op onze trappen, mijn bonnetje was gaan vliegen over het hek van een voetbalplein. De terugweg verliep grotendeels over de fietsostrade tussen Mechelen en Antwerpen. Op de markt van Lier kregen zij in het Elzenhof hun dessert. Ik weet niet of de kok intussen terug was opgedaagd. Ik maakte liever een wandelingetje, want de rook van een dame naast mij vloog recht in mijn gezicht.
Het is de bedoeling dat we deze morgen nog samen ontbijten. Ik ben wonder boven wonder ook reeds op van kwart over zeven, eens beslissing van mijn darmen. We nemen samen het ontbijt, waarna onze wegen scheiden. Broer en schoonzus worden straks verrast door hun kinderen thuis. Wij ondernemen nog een kleine fietstocht van zo'n dertig kilometer langsheen sporen van de eerste wereldoorlog. Daarna zakken we nog af naar ons moeder.
Over veertien dagen staat Oes Nest vertrekkensklaar voor onze zomerreis naar de Marken in Italië.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten