We settelden ons samen (de gebroeders) aan de grote parking in Oudenaarde tegen de Schelde, een plekje dat ons niet onbekend is. De dag werd grotendeels gevuld met lezen van fictie, een activiteit die ik praktisch enkel beoefen in onze mobilhome. Ik ben begonnen aan Alleen hij van Andrew Gross dat zich grotendeels afspeelt in Oświęcim, beter bekend als Auschwitz. Met onze trip tijdens de herfstvakantie naar Krakau, is het een vreemd gevoel om er terug te komen in een boek.
Toen de regen in de late middag er de brui aan gaf, besloten Sabrina en ik de stadswandeling in Oudenaarde te maken met de beschrijving die Rudi uitgeprint had. We maakten kennis met een kleine stad die grote dingen te bieden heeft.
Voor de tweede keer bleek een reservatie in het restaurant De jachthaven niet te lukken. Gelukkig vonden mijn broer en ik een waardig alternatief in le petit cochon in het bedevaartsoord Kerzelare, waar sedert de vijftiende eeuw Maria wordt vereerd. Overnachten in de mobilhome bleek geen probleem te zijn, het grootste probleem was echter de toegang te vinden om ons te parkeren achter het restaurant. Ter plaatse gekomen werden we snel geholpen door onze gastheer die ons later op de avond zou bedienen. Voor het avondmaal genoten we van een lekkere gin-tonic in de mooie mobilhome van mijn broer. Hij maakt altijd de opmerking dat ik over drank schrijf, benieuwd of hij zelf dit deze keer zal vermelden in zijn verslag.
We kozen alle vier voor de maandmenu van januari voor de scherpe prijs van €35. We kregen voor dit bedrag toch drie heerlijke gangen voorgeschoteld die het bistro-niveau overstegen.
Deze morgen namen we rond 10 uur afscheid van elkaar. Aangezien mijn broer met zijn linkervoet in een soort van bionisch gips zit, konden we de wandeling in Horebeke niet samen doen. Het weer was gelukkig heel wat beter dan gisteren. De rook steeg recht omhoog uit de schoorsteen. We zagen het helemaal zitten voor de Geuzenhoekroute. Wie Geus hoort, denkt wellicht aan bier, maar een Geus is ook een alternatieve naam voor een protestant. De wandeling passeert dan ook in Korsele, de oudste protestantse gemeenschap van ons land. We werden getrakteerd op prachtige vergezichten en veel ... modder, want de helft van de wandeling verliep over boerenpaden, kapotgereden door mountainbikers en tractoren. Maar het mooie landschap van onze Vlaamse Ardennen maakte veel goed.
Jammer genoeg reden we met regen terug huiswaarts. Daarom staat Oes Nest nog voor de deur. Ik zet hem morgenavond wel op stal tot het einde van de maand, dan trekken we naar het lichtfestival in Gent en vieren we enkele verjaardagen samen met de kinderen in Gentbrugge.
Privébericht aan broer en schoonzus: voor herhaling vatbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten