Negen klokslagen, 21u. Tien klokslagen, 22 u. Normaal stoppen de meesten kerkklokken nu. Eén klokslag, half 11. Verdorie! We waren de kerk glad vergeten, we zouden de klokslagen erbij moeten nemen. Rond middernacht begon het te regenen, daarna te onweren. Tussen de donderslagen door, hoorden we nog de kerkklokken tot het twee uur werd. Was de bliksem ingeslagen in de kerktoren? Geen idee, feit is dat we na het hevig onweer eindelijk konden doorslapen tot 8 u., zonder acht klokslagen.
Omdat we ons op 53 km van de Luxemburgse grens bevonden, leek het ons economisch interessant om daar te tanken. Ik had op Google Map een slijterij gevonden in Martelange. Eenmaal daar aangekomen, voelden we ons in een film met figuranten die we liever niet in het donker zouden tegenkomen: karren volgeladen met alcoholische dranken en rookwaar. In ons karretje stond één doos met zes flessen pastis. We waren vlug langs de kassa. Even verder gooide ik langs één van de vele tankstations mijn tank vol. Voor brandstof moet je niet echt meer omrijden, het verschil is met 10 eurocent kleiner dan vroeger.
Morgen hebben we een reünie met de vrienden van onze Marokkoreis in Leuven. Daarom staan we nu nabij de abdij van Vlierbeek. Het was vorige week niet gepland om vandaag niet te stappen, maar met de regen onderweg, zijn we blij dat we vandaag niet wandelden. De meeste wandelkleren zijn nog steeds nat. Hopelijk vinden we 14 mooie lentedagen in het voorjaar om onze tocht af te werken. Na de GR5A alleen ondernomen te hebben, is het bijzonder leuk om de GR129 met zijn tweetjes te doen.
Oes Nest verdwijnt deze week op stal voor enkele weken. Tot de volgende...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten