Leuven

Negen klokslagen, 21u.  Tien klokslagen, 22 u.  Normaal stoppen de meesten kerkklokken nu.  Eén klokslag, half 11.  Verdorie!  We waren de kerk glad vergeten, we zouden de klokslagen erbij moeten nemen.  Rond middernacht begon het te regenen, daarna te onweren.  Tussen de donderslagen door, hoorden we nog de kerkklokken tot het twee uur werd.  Was de bliksem ingeslagen in de kerktoren?  Geen idee, feit is dat we na het hevig onweer eindelijk konden doorslapen tot 8 u., zonder acht klokslagen.

Omdat we ons op 53 km van de Luxemburgse grens bevonden, leek het ons economisch interessant om daar te tanken.  Ik had op Google Map een slijterij gevonden in Martelange.  Eenmaal daar aangekomen, voelden we ons in een film met figuranten die we liever niet in het donker zouden tegenkomen: karren volgeladen met alcoholische dranken en rookwaar.  In ons karretje stond één doos met zes flessen pastis.  We waren vlug langs de kassa.  Even verder gooide ik langs één van de vele tankstations mijn tank vol.  Voor brandstof moet je niet echt meer omrijden, het verschil is met 10 eurocent kleiner dan vroeger.

Morgen hebben we een reünie met de vrienden van onze Marokkoreis in Leuven.  Daarom staan we nu nabij de abdij van Vlierbeek.  Het was vorige week niet gepland om vandaag niet te stappen, maar met de regen onderweg, zijn we blij dat we vandaag niet wandelden.  De meeste wandelkleren zijn nog steeds nat.  Hopelijk vinden we 14 mooie lentedagen in het voorjaar om onze tocht af te werken.  Na de GR5A alleen ondernomen te hebben, is het bijzonder leuk om de GR129 met zijn tweetjes te doen.

Oes Nest verdwijnt deze week op stal voor enkele weken.  Tot de volgende...

GR129: Redu <> Offangne

We staan nu nabij het kerkhof van Offagne.  In Redu konden we geen water tappen, maar op de meeste kerkhoven kan dit wel.  Een douche kon er dus vanaf en wat deed die deugd.

In de voorbije dertig jaar heb ik nooit meer geslapen dan de voorbije vier dagen: van 22u tot 7u30.  Sabrina was 's avonds nog een half uur eerder vertrokken.  Onze trektocht in de Walen eist blijkbaar meer van ons lichaam dan in Vlaanderen.  We hebben nog 166 km te gaan tot de bron van de Semois in Arlon, ik zal bij mijn voorbereiding de dagkilometers wat naar beneden moeten halen.

Ideaal wandelweer vandaag: geen regen, niet koud, een verfrissend briesje en geen volle zon (gelukkig, want ik was mijn wandelhoed vergeten).  Het werd ook de makkelijkste route met minder klimkilometers.  Enkel op het einde liep de route voor 2,5 km bergop, maar met het einde in zicht, lukte dit wel. We waren vroeg thuis, tegen 16u. Oes Nest voelt toch steeds als thuiskomen. 

Tijdens onze tocht werden we enkele keren geconfronteerd met het feit dat hier tijdens de Eerste Wereldoorlog hevig werd gestreden tussen Franse en Duitse soldaten.  Oorlogsmonumenten en kerkhoven getuigen hiervan.  Wist je trouwens dat de rivier de Lesse vernoemd is naar een dorpje waar het door stroomt en dat we vandaag ook aandeden? 

Vandaag kwamen we heel wat zitbanken tegen, zelfs in het midden van een prachtig bos waar Sabrina wilde picknicken deze middag.  De zitbank zag er spiksplinternieuw uit.

Fotoalbum 

GR129: Wellin <> Redu

zeiknat

cooler

"Gegokt en verloren", het is niet voor het eerst dat ik deze opener gebruik in een blog.  Regen in het oosten van het land tot de middag, daarna opklaringen en droog weer.  De wolkenfoto in de KMI-app bevestigde deze voorspelling.  Daarom besloten we om met de camper naar het boekendorp Redu te rijden, om na onze wandeling terug te keren naar Redu in droge omstandigheden met de fiets.  Omdat de etappe vandaag slechts 20,5 km lang was en de fietstocht ook korter was dan de voorbije dagen, beloonden we onszelf met een halfuurtje soezen tot acht uur.

Voor het eerst week ik van de GR129 af omdat in Redu een camperplek is waar je kan lozen.  Jammer genoeg konden we geen water tanken.  Op 19 juli 2019 stonden we hier ook en toen ik 's morgens even mijn hoofd buiten stak, hoorde ik "Dag meester Patrick!"  Een leerling van mijn toenmalige school stond hier met zijn ouders op doorreis naar Italië. 

Even voorbij Redu wandelden we voorbij een grondstation van de ESA, met veel schotels die in contact staan met allerlei satellieten.  Eenmaal in Daverdisse zaten we terug op de officiële route.  De voormiddag was droger dan voorspeld, op wat miezer na, maar we stapten vooral door bossen vandaag, zodat een natuurlijke paraplu ons droog hield.  Everzwijnen hebben we niet gezien, hoewel deze bossen hun habitat zouden zijn, maar overdag rusten ze blijkbaar om 's avonds rond te trekken op zoek naar voedsel.

Een omgezaagde boom was opnieuw onze picknickbank deze middag.  Veel banken zagen we niet op een bank na in Croix Dennis.

Rond vier uur arriveerden we aan het sportcentrum van Wellin waar het een komen en gaan was van ouders met hun kind(eren).  Oh ja, gisterenavond konden we nog een voetbalmatch meepikken.  Gelukkig vlogen er geen ballen op onze camper.

De terugtocht verreed in het begin door lichte regen, maar naarmate we opnieuw Redu naderden, werd de regen heviger, zodat we zeiknat toekwamen. Opnieuw hangen overal kledingstukken te drogen, deze keer niet van het zweet, maar van de regen.  Hopelijk kloppen de weersvoorspellingen morgen, dan wordt een droge dag aangekondigd.

Fotoalbum

GR129: Houyet <> Wellin

Omdat Google Maps gisteren weer voor gravel koos (die we niet volgden) besloot ik vandaag de route te laten uitstippelen door Komoot omdat je hier kan kiezen voor e-bike.  We kregen een fietstocht voor de wielen van 23 km over mooie, maar rustige wegen, eentje om spaken en velgen af te likken (dichterlijke vrijheid).  De eerste kilometers liepen over één van de vele Ravels die Wallonië rijk is.

Onze timing kwam mooi overeen met gisteren: opstaan om half 8, om 9 uur fietsen naar Wanlin en anderhalf uur later stappen.  We kwamen net als gisteren even voor 5 uur terug aan bij de camper.

Vandaag reden we tot voor de figuurlijke poort van de Ardennen, zoals Wellin soms genoemd wordt.  Gelukkig was het klimwerk vooral voor onze fietsen, want wij stapten terug naar Houyet.  Het kasteel van Lavaux-Sainte-Anne werd na WO II een museum voor natuur- en jacht, maar de torens en slotgracht verraden dat het vroeger beschermd moest worden.  

In Wanlin stonden de laatste artisanale steenbakkerijen.  De laatste sloot zijn deuren in 2018.  Op een herdenkingsplaat aan de witte kapel van Le Hérock staan de namen van de verzetsstrijders die er een groep SS-ers hadden vermoord.  De SS-ers branden Le Hérock plat als represaille.  Oradour-sur-Glane was blijkbaar niet het enige dorp die dit lot onderging.

De wandeling was iets langer dan gisteren maar niet zo lastig.  Toch zaten de loodjes zoals de uitdrukking het wil, achteraan met twee stevige klimmetjes die wel in de benen kropen. We waren beiden blij dat we een frisse Tönissteiner uit onze koelkast konden drinken, op een bank vlakbij.

We staan nu nabij het sportcentrum van Wellin.  Hopelijk vliegt er geen bal over het doel, want we staan er net achter.  Ik betwijfel of er veel gevoetbald zal worden, want het regent pijpenstelen momenteel, hoewel een blik naar buiten me leert dat de jeugd zich geen bal van de regen aantrekt.

Fotoalbum

GR129: Dinant <> Houyet

Wie de afvaart van de Lesse ooit peddelde, zal Houyet kennen als vertrekpunt voor de afvaart.  Het was ook onze start om 10u30 na een mooie fietstocht vanuit Dinant.  Enkele kano's begeleidden ons met studenten die vandaag nog niet moesten starten op de schoolbanken.  Het was een opmerkelijk verschil met de beelden die we thuis te zien kregen van de afvaart waar de Lesse de vele bootjes moeilijk kon slikken.  We hadden verwacht dat het een vlakke etappe zou worden, maar niets was minder waar.  De weg kronkelde soms omhoog of we moesten via een ijzeren ladder of betonnen trap klimmen of dalen.  

We passeerden de camping in Gendron-Celles waar ik ooit letterlijk een meisje aan de haak sloeg, toen ik probeerde een vislijn in de Lesse te werpen.  Het is voor vele een stop halfweg Houyet en Anseremme.  Wij stapten moedig door in de hoop een bank tegen te komen, ijdele hoop, zodat we picknickten op een omgezaagde stam in de lommer van soortgenoten die nog rechtop stonden.

Het was een warme dag vandaag, de wandeling kroop als zweet in onze kleren, die nu overal rond te drogen hangen in de camper. In Foy-Notre-Dame sprongen we even binnen in het prachtig kerkje waar het Mariabeeldje staat dat door een houthakker in de stam van een boom werd gevonden.  We zagen nog meer Mariabeeldjes langs de oude pelgrimsweg op weg naar Dinant.  We kregen vier kilometer voor het einde een saladevlaag te verwerken, maar we hadden geluk, want dit was de enige regen die we over ons kregen.  Tijdens de terugrit met de camper zagen we dat er elders meer regen was gevallen.

We vertoonden bij aankomst kampeergedrag door onze stoeltjes buiten te zetten, het was te warm binnen.  Eten deden we ook buiten met ons bord op onze billen.

Fotoalbum

Dinant

Acht weken geleden stonden we net als nu op de parking van de Royal Dinant Football Club.  Niet Dinant, maar Gent stond vandaag centraal.  Bourgondieër Bart Van Loo heeft een nieuw boek uit.  Voor deze gelegenheid kon je vandaag uitzonderlijk vier locaties bezoeken in Gent die normaal niet voor publiek toegankelijk zijn.  We hadden een tijdslot voor de Stouten schoenen wandeling gereserveerd in de Sint-Baafsabdij (niet te verwarren met de gelijknamige kathedraal in hartje Gent) tussen 12 u. en half 1.  We parkeerden Oes-Nest in Aagjes straat deze morgen en sprongen ook nog eens binnen.  Arthur was met Ayco naar het museum voor Schone Kunsten, maar Umi was gelukkig wakker, zodat we haar konden omarmen.  We hadden Barts nieuwe boek niet gereserveerd.  We schoven dus niet aan om het te laten signeren, maar met een gekregen boekje liet we ons met plezier gidsen doorheen de grootste Romaanse kerk van Europa die jammer genoeg door Keizer Karel de symbolische nek werd omgedraaid.

De Lakenhalle in het Gents Belfort was ooit de draaischijf voor het fijne laken dat er door de Gentenaars werd geweven.  Nooit gedacht dat een stadhuis ook een kapel zou huisvesten, maar in Gent is dit het geval.  De laatste locatie die we bezochten was de eerste dierentuin van Europa, nu het Leeuwenhof: een prachtig stukje groene oase in het centrum, dat normaal niet kan bezocht worden.  De Bourgondische hertogen voelden er zich de koning te rijk met hun acht leeuwen die niet alleen levende stieren als maaltijd kregen (ze moesten ze wel zelf doden), maar ook per ongeluk eens een bewaker.

Omdat Ayco het jammer vond dat ze oma en opa niet gezien had, sprongen we nog snel binnen voor een knuffel (en een ijsje) om rond drieën te vertrekken naar Dinant.  Morgen stappen we naar Houyet.  Sabrina zal snel ervaren wat actief op rust betekent, want zaterdag zijn we in Leuven verwacht en zondag in Nieuwpoort.

Fotoalbum: Twee foto's werden bewerkt met Googles magische gom.  Vind je ze?

Alveringem

Van onze tweedaagse heb ik geen foto's.  Mijn telefoon zat tussen het houdertje op mijn fiets tijdens onze twee fietstochten.  Ik verwijs voor beelden naar de video van mijn broer, wat trouwens ook de aanleiding was om de Loveringem fietsroute te trappen dit weekend.  Als lid van Camperstops Belgium vonden we dat zuivelhoeve de Korenhalm leden verwelkomt.  We hadden eerst gereserveerd op de Meersbloeme, maar omdat er een scoutsploeg kampeerde, hebben we deze optie uitgesteld.  

Bij aankomst werden we onmiddellijk verwelkomd door Micheline.  We spraken af om 's avonds na onze eerste fietstocht een bezoek te brengen aan de hoevewinkel.  De Loveringem fietsroute doet alle locaties aan die in Chantal te zien zijn.  In de misérie, het café, vonden we niet, maar de andere locaties waren herkenbaar.  Er stond een stevige wind en pas halfweg trokken we onze trui uit.  De laatste 8 km zette ik er vaart in om de aankomst mee te maken van Remco als olympisch kampioen over de finishlijn.  Ondertussen kocht Sabrina een litertje vanille-ijs en wat kaas.  De 45 km werden er toch 51.   

Ook de Korteketen fietsroute werd langer dan de voorziene 35 km.  Dit kwam door grote werken op de N8, die we via de knooppunten niet konden oversteken.  Na wat sukkelen, keerden we gewoon terug naar Alveringem om via de weg die we gisteren in omgekeerde richting namen, terug te keren.  De Korteketen fietsroute verbindt verschillende boerderijen die in hun hoevewinkel lokale producten verkopen.  

Tegen vier uur waren we terug thuis.

 

Dag 2: Mooie vergezichten met start vanuit Tiegem

Tiegem bezit een schitterende camperlocatie met vijf plaatsen, met alles erop en eraan en gratis.  Enkel voor water en elektriciteit moet een beetje betaald worden.  Chapeau, zo zouden er meer gemeentes moeten zijn.

Toen twee zomerdagen werden voorspeld, wilde ik die graag vullen met twee wandeldagen.  De camperplek van Tiegem werd mijn vertrekpunt.  De streek van Tiegem en Anzegem is me wel bekend.  Ik wandelde er onder andere de Karel Sabbe Trial, maar ik genoot opnieuw met volle teugen van deze prachtige streek.  Hopelijk kunnen mijn beelden dit illustreren.

Fotoalbum

Komoot

Vergezichten tijdens Ronde vanaf Sint-Arnolduspark Tiegem

Geen woorden, wel beelden. 

Komoot 

GR 129: Van Montigny-le-Tilleul naar Fromiée

 

GR 129: Van Montigny le Tilleul naar Hantes Wihéries

GR 129 Hantes-Wihéries <> Spiennes

GR 129 Spiennes - Jurbise

 

GR 129 Jurbise - Bouvignies

 

GR 129 Ellezelles - Bouvignies

 

GR 129 Ellezelles Oudenaarde

 

GR 129 Kruisem - Oudenaarde

 

GR 129 Aarsele - Kruisem

Geel en Herentals

Gisteren mocht ik op vraag van het Katholiek Onderwijs spreker zijn op de 32ste ICT-coördinatorendag in Geel.
In Herentals maakte ik vandaag, terwijl we er toch waren, een prachtige wandeling, grotendeels langs de Aa.  Ik was om 7u vertrokken om de buien voor te zijn, wat mij lukte.

https://www.komoot.com/nl-nl/tour/1602040496

GR 129: Aarsele <> Doomkerke

 

GR 129: Doomkerke <> Beernem