Dag 27, 28, 29 en 30

Vandaag deed Frankrijk ons bijna de hele weg een viervaksbaan cadeau doorheen de Elzas, op weg naar Luxemburg. Je raadt het al, dit wordt de laatste blog van een hele mooie roadtrip doorheen onze zuiderbuur. 

Om af te kicken verbleven we de voorbije drie dagen op een boerderijcamping in Fontenois-la-Ville. Overdag was het best aangenaam, maar voor de nacht werden de donsdekens weer boven gehaald. 6 ° 's morgens was best frisjes. 

Des voormiddags maakten we een fietstocht. De namiddag werd er uitgerust. Twee dagen reden we langs het prachtige Canal des Vosges, onderdeel van La Voie Bleu. Deze route start aan de Luxemburgse grens (bij Apach) en volgt de meanders van de Moezel, vervolgens het Vogezenkanaal en uiteindelijk de Saône tot aan de stad Lyon. Het grootste deel van de route gaat over oude jaagpaden, wat zorgt voor een vlak en aangenaam parcours. Wij ontdekten het deel tussen Selles en Le Grurupt. 

We kozen ervoor naar huis te rijden over Luxemburg om er goedkoop te tanken voor mens en auto. 

Ik heb gedurende de reis slechts 1 boek gelezen. Maar het was wel een kanjer van 1067 pagina's. Een goede timing, gisterenavond swipte ik de laatste bladzijde weg van Koude uit het oosten van Ken Follet, het laatste deel van een trilogie. 

We staan nu op de parking van het kasteel van Lavaux-Sainte-Anne. Leuk detail, vorig jaar zijn we hier voorbij gewandeld op weg naar Redu tijdens onze wandeltocht langs de GR129 die we tijdens deze zomer willen afwerken. 

Morgen zijn er nog zo'n 228 km te rijden voor we terug thuis zijn. Maaihalfmeienjuniniet zal een mooie pelouse worden, vrees ik. 

Geen foto's, want ik heb enkel Edge als verbinding, lang leve België. 

Dag 26: Domblans

Heer dicht bij u wil ik kwaken, moet Kermit vannacht gedacht hebben in het beekje achter Oes Nest en hij gaf elk half uur een korte serenade. Zelfs toen het begon te regenen bleef hij zijn territorium bekend maken.

Voor de rest valt er weinig te schrijven vandaag. We zagen vele ronde punten, vooral de eerste 120 km. Daarom vorderden we maar traag. In de Intermarché van Saint-Etienne-du-Bois sloegen we winkelvoorraad in. Ondertussen lagen de ronde punten wat verder uit elkaar.

In Domblans trokken we de remmen dicht. We strekten de beentjes met een kleine wandeling. Hoog op een heuvel zagen we Baume-les-Messieurs wat we 5 jaar geleden bezochten. Baume-les-Dames bestaat ook, maar ligt meer dan 100 km verder. Naar het verschil laat ik je zelf zoeken, maar de gelijkenis met de abdij van Maredsous en die van Maredret is treffend. In de eerste verkopen ze bier, in de tweede kaarsjes. 

We verlieten de uitgestippelde wandeling om een bezoekje te brengen aan het plaatselijk kerkje en kasteel. 

Ondertussen genieten we van het avondzonnetje met een aperitiefje.

Voor vannacht belooft het frisser te worden. Vorige nacht was de minimumtemperatuur 19 °C. 

Wandelroute 

Dag 25: Sassenage

We spreiden onze terugkeer langzaam, als echte boter over een volledig Frans brood om er traag van te kunnen genieten.

Vanmorgen verlieten we de Provence om via D-wegen af te zakken. De gemiddelde snelheid lag laag, maar de kwaliteit van het landschap hoog. Enkel in Laragne was het een kwartier aanschuiven in het centrum. Even reden we de Drome binnen, een streek waar we goede herinneringen aan hebben. We staan nu nabij Grenoble en het is er ontzettend zwoel. Twee jaar geleden werden we er nat tot op ons vel tijdens een hevig onweer.

Na 204 km wilden we de beentjes even strekken en dit deden we tot de San Marino Barrage.

De camperplaats is mooi gelegen in het groen op 8 km fietsen van Grenoble, maar onze fietsen blijven vandaag op het rek staan.

Dag 23: Valensole

Deze morgen maakte ik op mijn eentje een wandeling naar Valensole. Dit charmant dorp in de Provence staat bekend om zijn uitgestrekte lavendelvelden en pittoreske straatjes. Het ligt op het Plateau de Valensole en wordt vaak de hoofdstad van de lavendel genoemd. In de zomer trekt het veel bezoekers die de bloeiende paarse velden willen bewonderen. Vandaag staat de lavendel nog in het groen, met een lichte paarse schijn. De huizen in het centrum hebben een palet van verschillende kleuren waarbij paars in het oog springt.

Vannacht sliep ik minder goed, geplaagd door de idee dat het vandaag zou onweren met hagel, maar de onweersbuien drijven tot nu toe langs Valensole. Het geluk staat blijkbaar aan onze kant. Hopelijk blijft het zo. 

Dag 24 Valensole

Net als gisteren trok ik er weer alleen op uit, deze keer met de fiets. De route slingerde zich tussen het graan, venkel, koolzaad en lavendel. Wat ben ik verliefd geworden op deze streek. De originele fietser gebruikte waarschijnlijk een mountainbike, want er zaten enkele pittige stukken in over gravel met grote keien. Een veld lavendel stond in bloei en net als bijen trok het een horde toeristen aan met de smartphone in de aanslag.

De lavendel in de Provence staat meestal in bloei van juni tot augustus, maar de exacte periode en de intensiteit van de bloei kunnen variëren per regio en jaar. In het algemeen kun je de meeste lavendelvelden in volle bloei verwachten vanaf eind juni tot halverwege juli, met sommige gebieden tot eind augustus. In de streek van Valensole bloeit de lavendel vaak het eerst. Misschien waren we hier een week te vroeg. De tocht eindigde in Valensole waar meer volk rondliep dan gisteren. 

Morgen trekken we huiswaarts, maar we zullen hier toch een weekje voor nodig hebben. 

Dag 22: Bauduen

Alvorens twee dagen te nietsen, had ik nog een wandeling in petto vanuit Bauduen. Bauduen is een charmant middeleeuws dorp aan de zuidelijke oever van het Lac de Sainte-Croix. Het dorp ligt in een prachtige natuurlijke omgeving, dicht bij de Gorges du Verdon, en biedt een combinatie van geschiedenis, natuur en recreatie. Het was een korte, maar pittige wandeling naar boven waar we een mooi zicht kregen op het azuurblauwe meer dat zijn kleur krijgt door de weerspiegeling van de lucht, samen met mineralen en algen in het water. Het leverde mooie prentkaarten op.

Wandelroute

Dag 21: Sainte-Croix-du-Verdon

In 1983 maakten we onze huwelijksreis door Nederland met de fiets. Toen we in 1984 een kletsnatte fietstocht door België reden, besloten we in 1985 het fietsen op te bergen en naar la douce France te trekken. Het werd een camping in Sainte-Croix-du-Verdon. Toen we tijdens deze reis onze plannen wijzigden naar de Provence, wilden we dit dorpje zeker weer eens aandoen. Vandaag was het zo ver.

Deze morgen had ik voor het eerst mijn wekker gezet op 7:50. We moesten om 12 u. de camping verlaten. Maar we wilden la cascade de Sillans langs twee zijden bekijken en we vreesden 12 u. niet meer te halen. De bewegwijzering in Sillans is abominabel. De weg naar het toeristische uitzichtpunt was niet moeilijk, maar de niet - toeristische overkant van de rivier was andere koek. Maar eenmaal gevonden, was het een klein aards paradijsje.

We waren mooi op tijd terug en deden eerst noodzakelijke inkopen in een Supermarché. Daarna maakten we voor het eerst gebruik van een Camping Car Park. Omdat onze weerapp onweer voorspelde, maakten we nog snel een wandeling. Eerst naar boven naar un table d'orientation met een mooi zicht over het meer en het gebergte van de Verdon. Daarna ging het naar beneden naar het water. In de Taverne du Lac genoten we van een Belgisch biertje.

Terug lijkt het onweer ons te zijn gepasseerd.

We gaan nu drie dagen off-line om niets te doen. Daarna is het tijd om zachtjes huiswaarts te keren. 

Fietsroute 

Wandelroute 

1985 op stap met mijn broer en Katleen en haar moeder. Zij verbleven toen in Castelane.

Dag 20: Cotignac

Sorry dat ik zo vaak superlatieven gebruik, maar de omgeving vraagt er telkens naar. Zo was onze fietstocht weer eentje om in te kaderen. We vertrokken aan het kanaal van Carpentras. In Velleron was een loopwedstrijd aan de gang, maar wij mochten met de fietsen zonder problemen door. In l'Isle-sur-la-Sorgue was het zondagsmarkt. Met de fiets aan de hand wandelden we tussen de vele kraampjes met regionale producten. De vele watermolens op de Sorgue getuigden van een vergane glorie. Het dorpje Le Thor was ook een stop waard. Uit de Romaanse kerk klonken mooie gezangen van de kerkgangers. Even verder staat een klokkentoren (tour de l'horloge) zoals er hier vaak zijn te bewonderen. Daarna deden we nog eens Velleron aan, maar de wedstrijd was reeds afgelopen.

Bij thuiskomst wachtte ons een koude douche, gelukkig letterlijk en bij temperaturen boven de 30 °C deed het koude water eigenlijk wel deugd.

Net als gisteren was het ook genieten achter het stuur terwijl we 125 km reden naar Cotignac. Het was rustig op de landelijke wegen. De zondag zal hier wel voor iets tussen zitten.

Fietsroute

Dag 19: Pernes-les-Fontaines

Op 22 juli start de Tour in Montpellier om via de lastigste zuidelijke route vanuit Bédoin, de top van de Mont Ventoux te bereiken. Wij deden de beklimming vanuit Sault, de makkelijkste weg en met de camper uiteraard. Respect voor de vele coureurs die we voorbij reden, waarvan zeker een vierde vrouwen. Ik heb gisteren nog even getwijfeld of ik de beklimming zou maken met mijn elektrische fiets, zoals ik Alpe d'Huez 2 jaar geleden beklom, maar de klim is lastiger en meer dan dubbel zolang. Toch zagen we klimmers in hemd en short en met de elektrische fiets. We zagen ook papa's die hun kind naar boven trokken aan een touw. Eentje had de leeftijd van Ayco op een kleuterfietsje.

Op de top raakten we Oes Nest nergens kwijt. Na twee kilometer afdalen, lukte dit dan toch. Met onze wandelstokken volgden we een GR-pad terug naar de top. Waar men gaat langs mooie wandelwegen, kom je rood en witte streepjes tegen.

Op de top was het 22° (Celsius, Joke) maar na de afdaling stond er weer een 3 vooraan op de thermometer van het dashboard.

Ik stelde een kleine camping Municipal in op de GPS nabij Carpentras, maar die bleek volzet. 

Park4Night loste dit op met een schaduwrijk terrein nabij een motocross circuit.

De vriendelijke beheerder zei dat het nu 10 graden warmer is dan normaal. Hij vond dit niet erg, wij ook niet, maar we zijn wel blij dat we in de schaduw staan, zoals gisteren.

Na het avondmaal maakte ik nog een wandeling rond het terrein. 

Dag 18: Saint-Saturnin-les-Apt

Omdat we Saint-Rémy-de-Provence nogal druk vonden, stelde onze gastvrouw voor om Oreilles te bezoeken, dat zou ons zeker bevallen. Oreilles lag echter meer dan 100 km verder tot bleek dat ze Aureille bedoelde. Onze eerste stop aldaar, was inderdaad een bezoekje waard en helemaal niet toeristisch.

Een cryptogram: we hebben het niet bezocht, maar vanavond staat het op tafel. Een cavaillon. 

Daarna reden we door naar Maubec waar een kleine camperplaats is, net naast de veloroute du Calavon, een oude spoorwegbedding van Cavaillon naar Apt, nu omgedoopt tot een mooie voie verte. De heenweg verliep licht stijgend, maar met de wind mee. We fietsten langs kerselaars, olijfbomen, wijngaarden en lavendelvelden die beginnen te bloeien. Toen zagen we links van ons de Mont Ventoux, die ons goesting deed krijgen.

Na 26 km arriveerden we in het centrum van Apt, maar op een paar gezellige winkelstraatjes na, stelt het niet veel voor.

De terugtocht was met wind op de kop, wat het licht dalen teniet deed. Een dik uur later waren we terug bij Oes Nest die in de blakende zon op asfalt op ons stond te wachten. Binnen was het 40 graden, buiten 36. Snel zou het niet afkoelen. We besloten daarom een camping op te zoeken bij Apt, maar die stond jammer genoeg vol wegens festiviteiten in de stad. Ik had nog een alternatief gevonden bij een restaurant/hotel. We staan hier onder een boom in de schaduw, aangesloten aan de stroom en voorzien van water. Onze kleine calvarietocht eindigde in schoonheid.

Fietsroute